Główna Polana

Edward

"W ułamku sekundy znaleźli się tutaj, on i Bells. Patrzył na nią z uczuciem, wiedział że to ta jedyn, na zawsze"
Kocham Cię- powiedział sczerze.

Gość

Kiedy znaleźliśmy się na polanie, przez chwilę rozglądałam się na boki. Tak, to była ta polana - polana z moich snów. Spotkania z Edwardem na tej polanie w moich snach nie kończyły się za dobrze. Spojrzałam mu w oczy i złapałam go za dłonie. Widziałam że bez trudu by mi się wyrwał, ale mimo to, panicznie bałam się że zniknie, że to tylko sen.
- Też Cię kocham. - Odpowiedziałam szczerze.
Staliśmy tak dłuższy czas, patrząc w swoje oczy, po czym wróciliśmy do mojego pokoju.

Edward

"Zmęczony codziennością, przyszedł na polanę powspominać kilka chwil z Bellą"
"Usiadł na trawie na nieprzyjemnym słońcu, które strasznie go raziło. Przeniusł się w cień, gdzie lekko powiewał wiaterek. "

Gość

Szedłem razem z Bellą krok w krok, spojrzałem w niebo żeby upewnić się że słońce za bardzo nie wychodzi ale go nie było ani trochę, odetchnąłem z ulgą wiedząc co w takim wypadku mogło by się stać, zerknąłem na moją towarzyszkę i otworzyłem usta chcąc jej coś powiedzieć, niestety...zrezygnowałem. ' Wampir się zawstydził' pomyślałem i momentalnie lekko skrzywiłem usta.

IsabellaSwan

Spojrzałam momentalnie na Edwarda. Otworzył usta i od razu je zamknął. Podniosłam pytająco jedną brew.
- Co? - spytałam. Nic innego nie przyszło mi do głowy.

Gość

Zdenerwowałem się sam na siebie, jak mogłem się tak zachować, za dużo człowieczeństwa się we mnie odezwało na raz, prychnąłem cicho i postawiłem na nieco szczerości wobec niej.
- Nic, po prostu chciałem przerwać tą cisze między nami.

IsabellaSwan

- I chciałeś ja przerwać otwarciem ust i ich zamknięciem? Fajny pomysł, na pewno by Cię ktoś usłyszał - oznajmiłam rozglądając się wokół. Polana była taka.. ładna.

Gość

Parsknąłem śmiechem na jej słowa i pokręciłem głową.
- chciałem coś powiedzieć, problem w tym że jakoś nie wiedziałem co...
przewróciłem oczami a po tym pokierowałem moje złote tęczówki na polane na której się znaleźliśmy.

IsabellaSwan

- Mądry jesteś, szacuneczek dla Ciebie - oznajmiłam chodząc po polanie. Usiadłem sobie na trawie po turecku.

Gość

- Taak.
Uśmiechnąłem się łobuzersko i po chwili usiadłem obok niej odchylając głowę ku zachmurzonemu niebu.

IsabellaSwan

Zaczęłam grzebać w trawie. Zawsze tak robiłam. Niezależnie od tego z kim, gdzie i kiedy byłam. Jednak po chwili się powstrzymałam, bo ujrzałam małego kwiatka.

Gość

Na polanie było więcej kwiatków, mimo takiego klimatu. Nagle na swojej twarzy poczułem coś ciepłego, otworzyłem oczy i zobaczyłem słońce wzbijające się na polane, odruchowo wstałem.
- Bello musimy już iść.
oznajmiłem poważnym tonem i zrobiłem kilka kroków w ciemną ścianę lasu.

IsabellaSwan

Spojrzałam pytająco do góry. To tylko słońce. Tylko słońce. Wstałam za nim.
- Okej... nie będę zadawać zbędnych pytań... Czyli pewnie teraz obiad, co? - oznajmiłam idąc za nim.

Gość

Nie chciałem odwracać się nawet w jej stronę wiedząc że w każdej chwili jakiś durny promyk słońca może mnie wydać. Kiedy byłem już w bezpiecznym cieniu oparłem się o drzewo czekając na moją wolniejszą koleżanke.
- Tak, to już ta pora...

IsabellaSwan

- Nie sadziłam, ze czas tak szybko biegnie. To teraz za mną - oznajmiłam idąc w kierunku miasta.
[Restauracja]